Reisverhaal Italië | Wij verkenden waanzinnig mooi Aosta

Wij verkenden waanzinnig mooi Aosta

Een reisverhaal van Aimee en RP

Aosta is de naam van een dal en een regio in het noordwesten van Italië. Wij kennen Aosta al best wel goed, het is één van onze favoriete poederbestemmingen in de winter.  In maart was het onze laatste trip voor de de Lockdown: poeder scoren in La Thuile, een dorpje aan de westkant van Aosta. En nu zijn we terug, om te kijken hoe Aosta is als bestemming in hartje zomer.

Cervinia

We starten in Cervinia.  De Italiaanse kant van het Matterhorn Glacier Paradise en ook geen onbekende voor ons. Afgelopen december zijn we nog de grens overgeskiet vanuit Zermatt om van de Italiaanse poeder en espresso te genieten. In de zomer ziet het dorp er heel anders uit. Niet wit maar groen, en heel veel bloemen!  Cervinia ligt in een kom en boven het dorp torenen hoge bergen, waarvan een aantal met witte toppen.

In Europa zijn er twee plaatsen waar je 365 dagen per jaar kunt skiën in de open lucht: Hintertux en Zermatt/Cervinia. Om die reden hebben wij onze ski’s meegenomen naar Italië. Mensen kijken je wel een beetje raar aan als je met dertig graden met ski’s en skischoenen aan het slepen bent!

Wij hebben een prima onderkomen gevonden bij Mollino Rooms, precies tussen de gondel en het dorpscentrum in. Grappig is dat het van buiten een jaren ’50 flatgebouw is waar het interieur meer lijkt op een Zwitsers chalet.  Erg leuk gedaan en een aanrader want een goed bed en super inloopdouche met thermostaatkraan.

De eerste dag starten we rustig om te acclimatiseren. Een rustig wandelingetje in het dorp en een stukje de berg op. Binnen een half uur omhoog lopen van het dorp vind je een aantal leuke restaurantjes, die in de winter midden op piste liggen, maar ook nu geopend zijn.

Wij drinken een kop koffie op het terras van La Bricole en zien dat het een super menu heeft en een mooi interieur. We besluiten meteen te reserveren voor het diner. Veel meer doen we niet vandaag. Genieten van de prachtige bergwereld is al voldoende. Overal hoor je bergbeekjes stromen en bergmarmotten piepen.

Overal hoor je bergbeekjes stromen en bergmarmotten piepen

Ze zijn wel lastig te spotten met hun schutkleur.  Het diner was heerlijk en we lopen in het donker weer terug naar het dorp.  Snel ons bedje in want morgen gaan we weer skiën!

Zomerski!

De volgende ochtend gaat de wekker om 6.30 uur. Beetje vroeg voor vakantie, maar zomerski gebeurt vooral in de ochtend. Om 13 uur sluit het gebied omdat het dan te warm wordt en de sneeuw te papperig. Maar we moeten dus vroeg op! Gelukkig kunnen we al vanaf zeven uur ontbijten en dat gebeurt heel keurig Corona proof: Je geeft aan wat je wil eten en dat wordt samen met een heerlijke cappuccino naar je toe gebracht.

Wij staan ’s ochtends om kwart voor acht al bij de cabine baan om onze passen op te halen. Ondanks de vroegte staan we te stuiteren want we hebben wel zin om te skiën!  Ons seizoen is tenslotte hardhandig ingekort door de Corona epidemie. We nemen drie liften naar boven, met mondkapje natuurlijk, en staan na een minuut of twintig op Plateau Rosa, op 3480 meter en dat is meteen de grens tussen Italië en Zwitserland. Vanaf daar glijden we richting de sleeplift om nog hoger te komen.

Uiteindelijk komen we op 3899 meter met de zogenaamde Grenzlift, het hoogste punt waar je lift assisted kunt komen in Europa. Vanaf daar glijden we een stukje richting de Klein Matterhorn, waar we richting uitkijkpunt lopen.

Schokkend om te zien hoe klein de Theodul Gletsjer is geworden

Daar heb je mooi uitzicht op de echte Matterhorn, de Breithorn en het dal van Zermatt. Schokkend om te zien hoe klein de Theodul Gletsjer is geworden. Die middenstreep was er tien jaar geleden nog niet…

Volgend jaar hoef je niet meer met de slepers om helemaal boven te komen. Dan kun je met een cabine helemaal tot in de Klein Matterhorn komen, ze zijn nu druk aan het bouwen. Heli’s vliegen af en aan.

We klikken onze ski’s weer onder en skiën nog een paar rondjes. Wat heerlijk om weer de snelheid te voelen van de latten op de sneeuw en de tranen in je ogen te krijgen van de koude wind. We skiën door totdat we trek krijgen.

Bij Plateau Rosa is een een restaurant waar je prima panini’s en cappuccino kunt krijgen. We zitten buiten in de zon maar het waait best stevig. Grappig om het echt gewoon koud te krijgen midden in de zomer. Ik trek zelfs mijn donsjas aan!

Na de panini houden we het voor gezien en nemen we de drie liften weer naar beneden. Binnen vijf minuten dalen we vanuit de winterwereld vol ijs en sneeuw de zomerwereld weer in vol groen gras en kleurige bloemen.

Downhill op twee wielen

Voor het fietsen hoeven we gelukkig niet zo vroeg op te staan. We gaan wederom gebruikmaken van het liftsysteem van Cervinia, maar nu om ons met fiets en al naar boven te brengen, met gids. Aan de buitenkant van de lift hangen beugels waar de fietsen in hangen. Een lift hoger kantel je je fiets gewoon op het achterwiel en loop je zo met fiets en al naar binnen.

Cervinia beschikt over een aardig gnarly bike park. Wij zijn wat minder geoefend in het downhillen dus nemen de makkelijkere routes naar beneden en gids Gianluca toont ons de weg. Superleuk is de route richting Valtournenche die deels via een oude railroad voert. Deze is vroeger gebruikt toen het stuwmeer gemaakt werd.  Tussen de bielzen is het volgestort met kiezels en je hoeft dus alleen maar tussen de rails te blijven.

Tussendoor af en toe nog een paar single tracks door het bos van Cielo Alto zorgen ervoor dat onze remvingers – je moet remmen met alleen je wijsvinger omdat je de andere vingers hard nodig hebt om je stuur goed vast te houden – aardig verkrampt raken. Maar we komen veilig beneden en nemen de lift weer omhoog.

Als we weer boven zijn, neemt Gianluca ons mee langs een pad omhoog!  Nu is het wel fijn dat we E-bikes hebben gehuurd want het gaat steil en ver omhoog. Ver boven de boomgrens ook dus de lucht is hier ook ijl.

We fietsen door een soort maanlandschap onder de Matterhorn – in Italië noemen ze hem de Monte Cervino – door. Ondanks de hoogte en de E ondersteuning krijgen we het aardig warm en is het elke keer weer een feest om dwars door de bergstroompjes met ijskoud smeltwater heen te rijden. We rijden af en toe zelfs door de sneeuw!

Ook aan deze kant is het nu tijd voor een mooie afdaling naar het dorp. De single tracks aan deze kant zijn best pittig want smal, steil en met veel rotsen. Gianluca geeft op een gegeven moment aan dat we op een bepaalde passage beter kunnen afstappen. Hij fietst hem zelf wel en komt glijdend en slippend beneden. Wij zijn blij dat hij ons deze passage niet heeft laten fietsen.

Wij komen uiteindelijk allemaal veilig beneden en na een mooie dag leveren we tevreden onze fietsen in. Die E-bikes zijn toch wel fantastisch want je komt echt overal en ze zijn misschien wel wat zwaarder, maar met een fully (dus ook achtervering) kun je gewoon ook downhillen.

Via Ferrata

Na het skiën en het biken is het tijd om te gaan klimmen. We hebben de Via Ferrata van Gressoney-la-Trinité uitgezocht. Gressoney ligt midden in het Monte Rosa skigebied dat bestaat uit de dalen van Champoluc, Gressoney en het in Piemonte gelegen Alagna. Het ligt twee dalen verder dan het dal van Cervinia, maar doordat die dalen nogal lang zijn om in en uit te rijden ben je toch ruim anderhalf uur bezig. Aosta staat bekend om zijn vele forten omdat de Fransen en de Italianen eeuwenlang hebben gevochten om de streek en op weg naar Gressoney rijden we langs het indrukwekkende Forte di Bard.

Het Monterosa gebied kennen we al vanuit onze poedertrips en Gressoney-la-Trinité de perfecte plek: Centraal in het gebied en bij hevige sneeuwval en slecht zicht kun je door de bossen rossen bij Punta Jolanda. Maar ook een super uitgangspunt voor trips richting Punta Indren waar je grote lijnen kunt rijden.

Maar nu is het 34 graden en gaan we een steile rots beklimmen. Veilig door de via ferrata, hetgeen letterlijk “ijzeren weg” betekent. Hierdoor zit je altijd vast aan een staalkabel en kun je nooit verder vallen dan een meter of drie.  Dat is overigens nog steeds pijnlijk want je knalt dan wel tegen een rots aan. RP voelt zich niet zo lekker vandaag dus ik ga alleen met de gids naar boven. Deze via ferrata staat als erg pittig en moeilijk bekend en aangezien ik niet zo ervaren ben als klimmer zekert gids Eduardo mij nog extra. Zodat ik zelfs die drie meter niet hoef te vallen. Alles voor de veiligheid!

Ik ben blij met Eduardo want sommige passages zijn voor mij echt lastig.  Ik mis de klimtechniek voor de delen met een overhang en hij geeft me belangrijke tips zodat ik niet teveel met mijn armen klim.  Als beginner heb ik de neiging om me omhoog te willen trekken aan mijn armen. Dat is natuurlijk niet slim aangezien mijn armen lang niet zo sterk zijn als mijn benen.  Eduardo zorgt ook voor voldoende pauzes, die ook wel nodig zijn, want we klimmen in de hitte en de volle zon.

Na een uur of drie klimmen ben ik boven.  I did it!  Boven blijkt een prachtige touwbrug te hangen waar ik ook nog overheen ga.  Gelukkig heb ik geen last van hoogtevrees want tussen de touwen door kijk je een paar honderd meter de diepte in.  Not for the faint of heart!

Het is nu tijd om aan de afdaling te starten.  Deze voert door het bos, gelukkig in de schaduw.  Wel opletten want het is een erg steil pad en met trillende klimbeentjes wil je hier niet de controle verliezen.  Het is wederom zo ontzettend mooi hier.  Het lijkt wel of er in de gehele Aosta geen plek is te vinden waar geen natuurschoon te zien is.

Beneden aangekomen staat RP me op te wachten met een panini en een liter water.  Dat is wel even nodig!  We nemen afscheid van Eduardo en het prachtige dal van Gressoney en rijden naar de westkant van de Aosta vallei, waar we de omgeving van La Thuile gaan verkennen.  Dat is voor deel 2 van onze Discover Aosta trip.

Recap

De afgelopen dagen waren een positieve verrassing.  Het natuurschoon in het hooggebergte is waanzinnig.  We hebben mazzel met het mooie weer, maar daar staat de Aosta vallei ook wel bekend om. Natuurlijk regent het er ook wel eens, maar de hoeveelheid zonuren zijn hoog. Cervinia en Gressoney zijn echte skidorpen, maar zijn in de zomer net zo aantrekkelijk om sportieve activiteiten te ondernemen. Prachtige bergpaden om te hiken, skiën en mountainbiken, er zijn superveel mogelijkheden. En alles met uitzicht op een wit besneeuwde Monte Cervino of Monterosa massief. Als de temperaturen hoog oplopen is het fijn te weten dat de nachten in de bergen altijd koel zijn.

In Cervinia overnachtten wij in Mollino rooms, een echte aanrader op toplokatie.  Wij aten die heerlijke Tomahawk in La Bricole.

Op de website van Cervinia kun je alles vinden over wat er allemaal te doen is. Onze gids Gianluca kun je bereiken via cerviniamtbexperience.com. Wij huurden echte topfietsen van het merk Specialized bij noleggiocervinia, dat superhandig direct tegenover het ticket office zit.

In Gressoney en omgeving kun je naast klimmen natuurlijk ook hiken en biken, en het schijnt volgens gids Eduardo een fantastische plek te zijn om te paragliden. Eduardo kun je bereiken via het gidsenbureau in Localita Stafal.

---

Algemene informatie over Aosta vind je op lovevda.it

---