Cervinia

We zitten aan het begin van de Valtournenche vallei.  Dan moet je echt wel een bezoek aan Cervinia brengen.  Cervinia ligt in een soort natuurlijk amfitheater, op 2000 meter, ongeveer op de boomgrens.  Het is de enige plek in Italië waar je het hele jaar kunt skiën. Alhoewel het skiën wel op Zwitsers grondgebied gebeurt.

Cervinia
Kapelletje klein stukje de berg op – foto Aimee

De eerste dag gaan we de omgeving verkennen op E-bikes, vanaf het prachtige Lago Blue rijden we een stuk de berg op.  Gelukkig hebben we E-bikes en gaat dat heel makkelijk. Je kunt ook de liften gebruiken om heel snel nog veel hoger te komen.  Hoger op de berg is een uitdagend bike park, maar je kunt ook prachtige lange routes rijden zonder je door razendsnelle kombochten naar beneden te hoeven storten.

E-bike in Cervinia
E-bike in Cervinia – foto Teun Kees

Je zou zelfs per lift met de bike naar Plateau Rosa op 3500 meter kunnen gaan, maar dat is alleen weggelegd voor de echte profi’s.  De eerste paar honderd meter moet je namelijk over een gletsjer afdalen.  Maar een afdaling vanaf station Laghi Cime Bianche (2812 meter) tot aan Valtournenche op 1524 behoort ook tot de mogelijkheden. Door het enorme hoogte verschil kun je in de winter lang en ver skiën en in de zomer dus lang en ver biken.

Cervinia
Biken in Cervinia – foto Aimee

Zomerskiën, of toch niet?

Als je in Cervinia bent, dan moet je natuurlijk skiën. Zorg er wel voor dat je flexibel bent want het kan gebeuren dat het zomerskigebied een dag niet open gaat.  Als het te hard waait, of als er een mechanisch probleem is.  Je moet je voorstellen dat die gletsjerliften boven de 3500 meter staan.  Dat is echt een harde hoog alpiene omgeving, met geen sprietje gras, alleen maar steen, ijs, sneeuw.

Een fris windje beneden in het dorp kan boven een flinke storm zijn.  Wij kunnen één ochtend onverrichterzake weer teruggaan naar het hotel wegens zo’n technisch probleem ergens boven op de gletsjer. Sportief gezien jammer, maar na een middag stevig biken vinden we het niet zo erg om een chill dagje te hebben op de berg.

Chalet Etoile
Per Jeep vervoerd worden, zicht op Plan Maison – foto Aimee

Snel onze skikleding omgewisseld voor zomerkleding. Want in plaats van skiën nemen de cabine (want die ging gewoon) zonder ski’s of fiets naar Plan Maison. Daar worden we – hoe luxe! – opgehaald door twee Jeeps die ons naar Chalet Etoile omhoog rijden.

Chalet Etoile
Heerlijk terras op de berg – foto Aimee

Je zou het zo kunnen lopen trouwens maar we slaan deze lift niet af! Chalet Etoile moet één van de beste piste restaurants van Italië zijn, denk ik. Wat zit je er heerlijk in het zonnetje in de luwte van de Monte Cervino. Het ene na het andere heerlijke gerecht en fijne wijnen komen op tafel. Zelfs de polenta is lekker en ik hou eigenlijk niet eens van polenta. Het is denk ik ook geen straf om er binnen te zitten in de winter, als de zon een keer niet schijnt.  Super leuk in Alpine stijl ingericht.

Chalet Etoile
Pasta voor fijnproevers – foto Aimee

Na de copieuze lunch slaan een aantal van ons de lift naar beneden wel af en besluiten terug naar het dorp te lopen.  Het is prachtig weer en zo genieten we toch wel echt meer van die prachtige bergwereld. We lopen langs een kudde koeien, een prachtige waterval en ondanks dat de wandeltocht twee en een half uur duurt, hebben we het idee zo beneden te zijn.

Cervinia
Bijzondere bergbloemetjes – foto Aimee
Cervinia
Kudde koeien op de berg – foto Aimee
Cervinia
Herder met zijn twee honden waakt over de koeien – foto Aimee

Zomerskiën, of toch wel?

Gelukkig logeren we in Cervinia in het prachtige Sertorelli Sporthotel. Dus de volgende dag hebben we weer een kans op skiën.  Weer om zeven uur aan het ontbijt zodat we om kwart voor acht bij de lift kunnen staan.  Zomerskiën is namelijk altijd vroeg. Sowieso ben je al minimaal drie kwartier bezig om boven te komen. Daarnaast gaat het gebied hoog zomer om 13 uur dicht en anders wel om 14 uur.  Gelukkig blijkt het issue dat ons de vorige dag beneden hield opgelost en kan er vandaag wel geskied worden.

Cervinia
Zomerskiën in Cervinia – foto Aimee

Nu moet je er qua skiën niet teveel van voorstellen, dat zomerskiën.  Ondanks dat het zomerskigebied van Zermatt en Cervinia één van de grootste is van Europa blijft het natuurlijk qua omvang beperkt.  Er ligt simpelweg niet zoveel sneeuw in de zomer! Maar het hele idee dat je hoogzomer met je skipak aan over de sneeuw zoeft heeft toch wel iets magisch.  De wereld boven de 3500 meter ziet er ook gewoon anders uit.  Zodra je bij Plateau Rosa uitstapt, en letterlijk de grens naar Zwitserland oversteekt, loopt je letterlijk een witte winterwereld in.

Cervinia
Winter wonderland in augustus – foto Aimee

Ook een bouwwereld, want er wordt hard gewerkt aan de zogenaamde Alpine Crossing. Vanaf volgend jaar moet het namelijk mogelijk zijn voor voetgangers om van Cervinia naar Zermatt te reizen via cabine liften.  Deze trip is nu alleen mogelijk op ski’s, of met een hele lange gevaarlijke wandeltocht over de gletsjer. Dat betekent twee grote bouwplaatsen. Één bij plateau Rosa en één op de Klein Matterhorn, op bijna 3900 meter. Een enorm ingewikkeld project, want elk stukje bouwmateriaal moet per kabelbaantje of helicopter worden ingevlogen. En het vriest er natuurlijk altijd.

Cervinia
Bouwplaats Plateau Rosa – foto Aimee
Klein Matterhorn
In de verte de bouwplaats op de Klein Matterhorn – foto Aimee

Na een paar afdalingen hebben we wel zin in caffé en een panino.  Daarin wordt prima voorzien bij de Plateau Rosa, waar je met prachtig uitzicht op de vallei van Cervinia in de zon kunt zitten.  Daarna is het weer tijd om de lift naar beneden te nemen.  De sneeuw is intussen veranderd in slush en dan skiën zou de gletsjer teveel beschadigen.

Van luxe hotel naar Glamping

Het is meteen het einde van de reporters trip.  De andere reporters gaan per busje naar Milaan Airport.  Ik blijf nog even want RP is inmiddels (verrassing!) met onze sprinterbus aan komen rijden dus ik stap daar lekker in.  Het weer is namelijk veel beter dan in Nederland dus ik vind het helemaal niet erg om mijn bezoekje naar Aosta wat te verlengen.

Lago Blu
Het prachtige Lago Blu met daarachter de Monte Cervino

Bij Cervinia is een hele grote Camperplaats, vlakbij het prachtige lago blue. Niet zo lekker centraal als het hotel, maar tien minuutjes lopen van het dorp via een vlakke weg langs de golfbaan is ook prima te doen.  Overigens woont een hele familie murmeltier op die golfbaan, dus ik kan me zo voorstellen dat er af en toe wel eens wat balletjes verdwijnen.  ‘s-Avonds eten we een heerlijke raclette in restaurant Metzelet. De volgende dag reizen we verder door de prachtige Aosta vallei…

Cervinia
Raclette bij Metzelet, weinig meer van over! – foto Aimee

Conclusie

Ik kende Aosta natuurlijk al een beetje. Eerst vanwege La Thuile, een secret spot aan de andere kant van de Mont Blanc tunnel waar we bij weststau in de winter regelmatig prima poeder vinden. En natuurlijk de bekende skigebieden van Cervinia en Monterosa. Vorig jaar zijn we er terechtgekomen in die kleine window dat reizen met eigen vervoer beperkt mogelijk maakte in Coronatijd. We wilden naar de bergen en het was er mooi weer.  Dit jaar dus op uitnodiging.

Cervinia
Weerkaatsing van de Monte Cervino – foto Aimee

Aosta is duidelijk meer dan alleen een bergsport bestemming. Het is echt heel vreemd dat het er nog zo rustig is.  Want waar kun je 365 dagen per jaar skiën, waar heb je zoveel bikeparken, rafting, klimmen? Waar kun je met de lift in de zomer op meerdere plekken boven de 3500 meter komen?  En dan: op elke straathoek heb je er een espresso voor een euro.

In de vallei maar ook op de berg eet je o zo lekker. En ook daar is het niet duur.  Een goede fles wijn in een restaurant kost je 20-25 euro. Fles water voor anderhalve euro. En een Aperol Spritz, met wat hapjes: vijf euro.

Cervinia
Aperitivo zoals het hoort – foto Aimee

En dan heb ik het nog niet gehad over de historie. Romeinse sites alsof je in Rome bent. Overal forten en kastelen, fresco’s alsof het niets is.  En alles met die prachtige achtergrond van groene bergen, klaterende riviertjes, met in de verte de eeuwige sneeuw op die 35 vierduizenders. Alsof het niets is. Ik denk dat ik hier later wil wonen…


Lees hier deel 1 en deel 2 van mijn reisverslag over Aosta in Italië


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.