Win mijn boek "Dwars door Engeland" | Reisverslag over de Pennine Way

Wandelroutes in Engeland | Wij liepen de Pennine Way, dwars door Engeland

Een wandelverslag van Martijn van Rijsbergen

Mijn Vriendin en ik willen een meerdaagse wandeling maken. Na lang nadenken kiezen we voor de Pennine Way. Dwars door Engeland. Dat lijkt ons wel mooi. Deze wandeltocht van circa 430 kilometer staat bekend als de zwaarste, meest veeleisende en meest uitdagende lange afstandswandeling van Engeland. Maar dát wisten we op het moment van onze keuze nog niet.

Natuurlijk, we hebben goed vooronderzoek gedaan. Ook op deze site staat er al meer over geschreven op deze pagina. Met ervaring als buitensport coördinator (mijn vriendin) en wandel- en natuurliefhebber (ik) lijkt ons de dagelijkse afstanden en de hoogteverschillen geen punt. We kijken uit naar de uren door de mooie en afwisselende omgevingen. De tocht loopt door rotsachtig gebied, open moorlands, over bergkammen, door dorpen, weilanden en bosrijk gebied. Ik neem je mee naar een aantal momenten…

Nadat we aangekomen zijn in de startplaats Edale, wacht ons een eerste overnachting in het Youth Hostel. We slapen afwisselend in hostels en B&B’s. De volgende ochtend starten we na een goed ontbijt met de eerste wandeldag, naar Crowden. Deze route loopt door het Peak District. Nadat we het begin van de wandeling hebben gevonden, start de tocht naar plekken met namen als Jacobs Ladder,  Kinder Scout, Kinder Downfall en Bleaklow Head. Deze route is circa 23 kilometer op papier. Wij lopen er deze dag 55… Hoe dat kwam??

Malham naar Horton-in-Ribblesdale. Dag 8 op The Pennine Way

Ik sla een aantal dagen over en neem je mee naar Malham. We verblijven hier in het Crown Inn Diner. En wat een nacht hadden we daar zeg. Ik kon maar niet in slaap vallen. Er zitten niet veel gasten in het hostel, maar die paar díe er zijn praten heel luid en tot heel laat. En dan zijn er ook nog de waterleidingen. Gaat de douche aan of uit: kedeng! Toilet doorspoelen: kedeng! Het is er warm en het ruikt naar te lang gedragen kleding, tijgerbalsem en de SRL gelei waar we onze spieren mee hebben ingesmeerd. Je zult weten ook dat je met een lange afstandswandeling bezig bent…

Het is er warm en het ruikt naar te lang gedragen kleding, tijgerbalsem en de SRL gelei waar we onze spieren mee hebben ingesmeerd

Net na acht uur zijn we op pad. Na een korte tijd komen we bij Malham Cove aan. Dit is een kalksteenformatie, meer dan 10.000 jaar terug gevormd door smeltwater vanaf een gletsjer. We klimmen eerst omhoog en lopen er overheen om de route op te pakken. Het uitzicht vanaf daar over Malham is erg mooi. Vervolgens lopen we door twee bergkammen heen. Heel anders dan de andere dagen. Zeer goed te bewandelen en het kijkt fijn, al dat groen en rotspartijen. Het weer is ook goed, licht bewolkt, graad of 18. Je krijgt er een lekker kleurtje van. En dat voor Engeland.

Wanneer we einde dag bijna in Horton zijn en omlaag lopen richting het dorp, komt er iemand onze kant op omhoog gerend. Het is een jonge vrouw. We zien niets gevaarlijks achter haar aan komen en spreken haar aan met de vraag wat ze aan het doen is. Ze geeft aan dat er nog veel meer mensen omhoog komen rennen. Daarna klimt ze vlot de Pen-y-ghent op. Na nog tien minuten lopen komt er inderdaad nog een flinke groep aan. Grappig gezicht. Gekkenwerk ook ergens. Voor ons is het in normaal tempo, met een rugzak op, al uitdaging genoeg. Het record (vanaf het dorp omhoog de berg op en weer terug) staat op 42 minuten. Het gebeuren is onderdeel van de Three Peaks Race, een internationaal hardloop evenement.

Van Dufton naar Alston. Dag 15 op The Pennine Way

Vandaag was een hele, hele, hele lange dag. Een prachtige dag met veel wisselend landschap, mooie uitzichten, één héle lange saaie weg en alle denkbare weertypen. Laten we eens terug kijken hoe het ging vandaag…

Om 7:00 zijn we onderweg. Na een ruim uur wandelen gaat de route flink stijgen. We komen uit bij een droogstaande rivier. Tijdens het regenseizoen staat het water hier erg hoog. Dit is goed te zien aan de omgeving. Als we er via de daarvoor bedoelde brug over heen gaan, verlaten we ook gelijk de bewoonde wereld. In het dal achter ons is het licht bewolkt en schijnt de zon flets. Voor ons is het grijs, mistig en er staat een frisse wind. Boven op de eerste berg aangekomen (Greenfell) is dat contrast nog mooier te zien, heel bijzonder en een prachtig gezicht! Maar. We mogen nog hoger.

We begonnen vanmorgen op 200 meter hoog. Door de harde wind is het echt fris en ben ik blij dat we goed aangekleed zijn. Ik heb een thermoshirt aan, daarover een ademend wandelshirt en een winddichte jas met goed sluitende capuchon en een setje thermohandschoenen. Het welbekende laagjes systeem. En omdat we lekker hoog zitten nu, zijn de uitzichten erg mooi. Regelmatig trekt de mist op en heb je helder zicht rondom.

Nog ruim een uur verder zitten we op het hoogste punt van de route en tevens van de hele Pennine Way: Cross Fell met 893 meter. Dit is echt mooi. Je kunt een rondje draaien en genieten van het uitzicht. Later horen we dat er maar weinig dagen goed zicht is vanaf de berg. Op zo’n 200 dagen niet. We komen hebben dus echt geluk!

Win mijn boek “Dwars door Engeland”

Van deze hele reis is recent een boek uitgegeven: Dwars door Engeland. Kijk voor meer informatie op mijn website en Facebookpagina. Vermeld bij je bestelling “mountainreporter” en je krijgt €2,50 korting op het boek.

Als lezer van Mountainreporters kun je het boek ook winnen. Doe tot 9 februari 2021 mee met onze win-actie. We verloten een exemplaar van het boek onder de leden van onze nieuwsbrief (inschrijven kan hier).