Wandelen op de Seiser Alm, een pareltje in de Dolomieten

Denk je aan de Dolomieten dan denk je aan ruige landschappen met majestueuze rotspilaren. Maar dan ineens is daar de Seiser Alm, de grootste alm van Europa met een omvang van maar liefst 57 km². In de winter kan je er heerlijk skiën en/of langlaufen en in de zomer is het een wandelparadijs voor jong en oud. Het liefelijke, groene landschap is een ware lust voor het oog, en plan je je bezoek de laatste week van juni of de eerste week van juli, dan staat de alpenweide in volle bloei met de prachtigste bloemen. Daarna worden de weitjes gemaaid en als veevoer bewaard voor de winter.

Beschermd natuurgebied

Het bergplateau Seiser Alm ligt op 1.850 meter en is gemakkelijk te bereiken via de bergdorpjes Seis am Schlern en Kastelruth die aan de voet van de berg liggen. Omdat het een beschermd natuurgebied betreft, is de toegangsweg naar de Seiser Alm tussen 09:00-17:00 uur gesloten voor autoverkeer. De gemakkelijkste manier om de alm te bereiken is met de kabelbaan die het dorp Seis am Schlern met Compatsch (Seiser Alm) verbindt, of met de bus die in vele bergdorpen rondom de Seiser Alm rijden. Wist je trouwens dat Zuid-Tirol maar liefst 300 dagen zon per jaar kent!

De Seiser Alm biedt een scala aan wandelroutes voor elk niveau, maar één van onze favoriete wandelingen is toch wel een wandeltocht aan de noordoostzijde van het gebied. We nemen hiervoor de kabelbaan in Seis am Schlern die ons in ongeveer twintig minuten naar Compatsch brengt. Hier gaan we met de almbus naar Saltria die elke twintig minuten vertrekt.

Saltria, het begin van de wandeltocht

In Saltria begint onze wandeltocht. We lopen over de houten brug, rechts van de bushalte, over het beekje richting Berghaus Zallinger. In het begin lopen we over een vrij vlakke asfaltweg, maar na circa één kilometer gaat deze over in een zand/grindweggetje. We lopen lekker in de schaduw in het bos en na zo’n drie kwartier bereiken we de boomgrens en doemen aan de linkerkant de imposante Platt- en Langkofel op.

Na een uur een vijftien minuten arriveren we bij Zallinger. Hier staat op 2.054 meter een schattig wit kapelletje uit 1857 waar af en toe nog kerkdiensten plaatsvinden of waar bruidsparen hun huwelijk bezegelen. Op het gezellige terras van Zallinger drinken we een heerlijke cappuccino en wandelen verder richting Plattkofel Hütte.

Het is aan te raden om even een kijkje te nemen bij de Williamshütte dat op slechts vijf minuten loopafstand van Zallinger ligt. Hier heb je namelijk een prachtig uitzicht over de gehele Seiser Alm!

Vanaf Zallinger loopt een grindpad steil naar boven naar de Plattkofel Hütte, maar mooier en aangenamer is het om via de rustieke Mürmeltier Hütte naar de Plattkofel Hütte te wandelen. Hier loopt een klein geitenpaadje zigzag naar boven en als je geluk hebt zie en/of hoor je de bergmarmotten (Murmeltieren) naar elkaar fluiten.

Na een uurtje klimmen bereiken we de Plattkofel Hütte, met in de achtergrond de beroemde Marmolada berg, en vervolgen onze weg naar de Plattkofelalm. Deze prachtige, romantische hut is in 2016 nieuw gebouwd op de 200 jaar oude fundering en wordt gerund door een sympathieke familie die traditionele gerechten uit eigen productie serveren. Zo wordt het brood in een oven die buiten staat vers gebakken, en hebben ze een eigen boter- en schinken- en kaasmakerij, die ze overigens ook verkopen aan bezoekers.

Als je hier op het terras zit, krijg je het gevoel alsof je in een hoofdstuk van het “Heidi en Peter in de Bergen” boek bent beland. Nadat we hier onze zeer smakelijke lunch genuttigd hebben, vullen we onze waterflessen bij, want voorlopig komen we geen hutten meer tegen.

We wandelen terug naar de Plattkofel Hütte en slaan linksaf naar het Friedrich Augustpad wat ons over het 2.300 meter Mahlknechtjoch voert. Vanaf deze bergkam is het uitzicht adembenemend mooi. Aan de rechterzijde kijk je uit over de Seiser Alm, en aan de linkerzijde in het Val Duron. Overal daaromheen word je getrakteerd prachtige rotsformaties die zo kenmerkend zijn voor de Dolomieten. “Eye Candy” zoals de Amerikanen het zo mooi zeggen.

Een cruciale afslag

Op en langs het meanderende smalle pad komen we af en toe koeien tegen die lekker aan het grazen zijn of ons nieuwsgierig aankijken. Na twee uur komen we bij een cruciale afslag. Je kunt hier rechtsaf richting Mahlknecht Hütte of je loopt door naar de Tiersel Alpl Hütte vanwaar je via de Roßzahnscharte weer terug kunt wandelen naar Compatsch. Wij kiezen er deze keer voor om af te slaan richting Mahlknecht Hütte (pad nr. 4a).  

We dalen af en wandelen parallel aan de Mahlknechtjoch verder. Onderweg kom je nog de “Dialer Kirchl” tegen die geheel uit hout bestaat. Hier stond vroeger Hotel Dialer wat in 2010 afgebroken werd, maar waarbij het kerkje gelukkig werd bespaard. In 2014 is het kerkje compleet gerestaureerd.

Na een uur wandelen langs mooie bergpanorama’s en uitzichten, bereiken we de Mahlknecht Hütte, wat eigenlijk een hotel is. Als je nog niet al te veel trek of dorst hebt, is het aan te raden om een kwartier verder te lopen naar de romantische, gezellige Almrosen Hütte, gelegen temidden van de alpenrozenstruiken. Hier word je verwend met overheerlijke Zuid Tiroolse gerechten die met veel liefde en aandacht worden bereid.

Wij zijn intussen wel toe aan wat zoets om onze bloedsuikerspiegel een boost te geven, en bestellen een overheerlijke Kaiserschmarrn met Preisselbeeren (veenbessen) en huisgemaakte Apfelstrudel met vanillesaus. Hierna gaat het een uur alleen nog maar bergafwaarts naar Compatsch waar we moe maar voldaan de kabelbaan weer naar beneden nemen. De afstand totale wandeling is circa. 25 kilometer.

TIP: je kunt bij aankomst in Saltria ook de Florian Lift naar de Williamshütte en van hieruit de wandeling richting Mürmeltier Hütte beginnen.