Is dit de mooiste hike van Europa?
Door: Pauline van der Waal
Het begin van de herfst in Val di Fassa, in de Italiaanse Dolomieten. Ik was nog nooit in dit stukje van Europa geweest, maar wat is het hier waanzinnig mooi! Geniet mee met de foto’s van een geweldige wandeling die ik maakte.
Startpunt in Canazei of Alba
Er staat een flinke hike op de planning. Om kwart voor negen staat Mauro, onze gids voor vandaag, dan ook al op ons te wachten. We verblijven in Canazei, maar gaan naar de gondel in Alba, een paar kilometer verderop. Je kunt overigens ook met de gondel uit Canazei omhoog om op hetzelfde startpunt te komen, maar dan moet je nog wel een tweede lift nemen. Bovendien is het uitzicht van de de Doleda-gondel een stuk spectaculairder.
Vanaf minuut één super indrukwekkend
Boven aangekomen worden we al verrast met de eerste prachtige panorama’s. Dat belooft wat als dit slechts het begin is! Het is hier flink groen en we starten lekker ontspannen met de wandeling.
Het pad loopt continu naar beneden, maar is op de meeste plekken lekker breed en makkelijk begaanbaar.
Passo Pordoi: bergpas in het centrum van de Dolomieten
Na ongeveer een uurtje lopen komen we aan bij de Passo Pordoi, oftewel de pas die Val di Fassa verbindt met het dal van Cordevole. Dit is niet meer dan een handjevol gebouwen en een aantal parkeerplaatsen, want veel mensen kiezen ervoor hiernaartoe te rijden en omhoog te lopen of net als wij de gondel te nemen.
We gaan omhoog met de Sass Pordoi Gondel en nog voordat we boven zijn klinkt er al een koor van oeh’s en ah’s van iedereen in de gondel. Voor ons doemen namelijk heel steile bergkammen op die ver de lucht in steken.
Zijn we op Mars?
Als we uit de gondel stappen op 2950 meter lijkt het wel of we op Mars zijn beland. Er groeit hier niets, en we zien alleen rotsen en stenen. Als dan ook nog een dikke mist uit het dal opstijgt -we zitten in de bergen tenslotte, dus niets zo veranderlijk als het weer- wordt het nog spookachtiger. Tijd voor koffiepauze in het restaurant!
Gelukkig trekt de mist weer net zo snel op als ‘ie gekomen is, en we beginnen met dalen richting de Refugio Forcella Pordoi op 2848 meter. Dit is even een druk stukje, want veel mensen gaan met de gondel omhoog, lopen naar deze refugio, en daarna weer terug om met de gondel naar beneden te gaan. Maar wat geeft het, het is hier zo mooi dat ik die andere mensen al gauw niet meer zie.
En dan begint de hike pas écht
Mauro zegt dat we bij de refugio linksaf slaan. We denken nog even dat hij een grapje maakt, maar nee. We dalen als enige het niemandsland Val Lasties in. En dat is nogal pittig voor onze Hollandse bovenbenen. Wat we vrezen wordt de volgende dag waarheid: we stikken van de spierpijn en waggelen als een stelletje pinguïns door het dorp…
Want niet alleen dit stuk, maar vrijwel de hele route is bergafwaarts. We draaien een klein beetje linksom met de kloof mee, en voor ons doemt dit panorama op. Nog steeds is er niets anders te zien dan bergwanden, rotsen en stenen, wat het geheel een beetje surrealistisch maakt.
Het eerste groen verschijnt
Heel voorzichtig zien we in de verte de eerste tinten groen opdoemen. Het zijn eerst links en rechts wat plukjes mos, maar dat worden er steeds meer. Vervolgens zien we de eerste sprietjes gras.
Een stukje verderop kunnen we links om de enorme bergkam heen kijken, helemaal tot in het dal. Op de steile bergwand zien we een paar klimmers en Mauro wijst ons de couloir aan waar hij in de winter doorheen skiet. Op het smalste stuk is die slechts twee meter breed! Ook graast er een jonge gems onverstoorbaar door terwijl we naar hem staan te kijken.
Naaldbos en watervallen
Bomen zien we hier nog niet, maar ook dat verandert. Even later lopen we namelijk door een naaldbomenbos en horen we in de verte de eerste waterval van de route. Tijd voor een kleine pauze bij het verfrissende water!
We zijn nog niet vertrokken vanaf de waterval, of het volgende hoogtepunt dient zich alweer aan: we zien een marmot vlak naast het pad! Mauro vertelt ons dat de marmotten hier inmiddels nogal tam en niet bang zijn geworden, omdat ze nogal eens wat te eten krijgen van wandelaars. Niet helemaal de bedoeling, want ze worden inmiddels erg brutaal als ze ergens een rugzak zien liggen.
Na de lunch nog een klein stukje terug naar het dorp
Uiteindelijk komen we aan bij Restaurant Lupo Bianco waar we direct aanvallen op de heerlijke kaas, worst en brood dat al voor ons klaar staat. Tevens vinden we dat we wel een klein biertje verdiend hebben. Het is vanaf hier namelijk nog maar een half uurtje terug naar het dorp Canazei, een route die via de skipiste loopt.
Ook dit stuk van de route is nog prachtig, en heb je een dag niet zo veel tijd dan is gewoon heen en weer naar Lupo Bianco of één van de andere restaurants boven Canazei ook geen straf. Wij zijn stiekem toch wel een beetje blij dat het erop zit… Het was pittig!
We zijn mooi op tijd voor een drankje in de zon op het dorpspleintje, waar om klokslag vijf uur het klokkenspel een showtje opvoert. Het is hier gezellig druk en we bestellen een lekkere Aperol Spritz. Proost!
Route
- Omhoog met de gondel Doleda in Alba (overigens kun je ook de gondel vanuit Canazei nemen. Je neemt dan nog een tweede lift om op het zelfde startpunt uit te komen. De gondel in Alba heeft echter een mooier panoramisch uitzicht)
- Via Belvedere naar Passo Pordoi
- Omhoog met de gondel Sass Pordoi (2950 meter)
- Via Refugio Forcella Pordoi (2848 meter) door Val Lasties naar beneden, wij aten bij Restaurant Lupo Bianco
- Tot slot naar beneden, terug naar het dorp Canazei
Meer informatie vind je op de officiële website van Val di Fassa. De omgeving van Passo Pordoi vind je op onderstaande kaart.
Alle foto’s: Pauline van der Waal
Lees hier meer verhalen over outdoorreizen naar Italië
Dank voor het mooie verhaal over onze fantastische hike! Het was echt spectaculair mooi. Voor goeie wandelaars is een bezoek aan Val di Fassa in september/oktober zeer zeker aan te raden! Drie dagen spierpijn heb ik er graag voor over gehad 🙂