Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Voor ons is het Virgental in Oostenrijk een oude bekende. Ooit, lang geleden in 2008, is dit de plek waar we onze eerste huttentocht maakte. Alles was nieuw en spannend, en geheel volgens beginnersstramien waren we onderweg met een veel te zware rugzak. Sinds die tijd is er behoorlijk wat veranderd. Beiden hebben we de nodige ervaring opgedaan en lopen we allang met een veel kleinere rugzak. Onveranderd is onze liefde voor de bergen. Nog steeds trekken we er ieder jaar met veel plezier op uit, om een weekje te genieten van de alpenrust en kliminspanningen.

Maar de groep is ook wat groter geworden. We hebben twee kinderen. De oudste is inmiddels 6 jaar oud en heeft al enige klim ervaring opgedaan. De jongste is twee jaar oud en gaat voor het eerst mee op een echte huttentocht met kinderen.

Inpakken

Vooraf zijn we erg benieuwd over hoe het gaat zijn om met 2 kinderen te slapen in de hutten. We weten dat we goed moeten selecteren in wat we wel en niet mee naar boven nemen. Zeker de kleinste heeft wel wat nodig.

Alleen al de luiers nemen flink wat ruimte in beslag en de ruimte in de rugzak is beperkt. Mijn vrouw loopt met een 32 liter dagrugzak. Mijn rugzak is veel groter, maar wordt voornamelijk gevuld door de jongste zelf. We hebben en al enige jaren een mooie rugdrager van Osprey die gelukkig nog wel wat ruimte biedt om spullen mee te nemen. Maar veel ruimte is dat niet. En hij is redelijk zwaar, ik schat rond de 23 kilo incl kind en andere spullen.

Er zit dus niets anders op dan ons te beperken tot het noodzakelijk minimum. Zonder regenkleding, een muts en een extra vest voor iedereen gaan we sowieso niet weg. Een lakenzak en toiletspullen zijn ook vereist voor de overnachtingen. Tot slot nemen we voor de kleinste nog een winterjas mee. Van stilzitten in de rugzak wordt je immers niet warm, en het koud hebben is niet de bedoeling.

En onderweg

In het Virgental hebben we ruwweg een route uitgezet die ons naar de Sajathütte, de Johannishütte, de Eisseehütte, de Bonn-Matreier Hütte en de Nilljochhütte brengt. De meeste hutten liggen op ongeveer 4 uur lopen van elkaar. Met een rustig schema moet dit alles prima te doen zijn. Ieder uur een ruime pauze en de nodige tijd onderweg om andere dingen te zien en te doen.

Onze route begint op de parkeerplaats die ons naar de Bodenalm brengt. Het pad begint breed, breed genoeg voor auto’s. De jongste houdt alles in de gaten vanuit de rugzak en de oudste begint al snel te mopperen. Zijn benen doen zeer, het is te warm, hij is zo moe. Met andere woorden, dit pad is niet leuk; te breed, te duidelijk en niet uitdagend genoeg.

De kaiserschmarrn bij de Bodenalm maken alles al een beetje beter, maar na de alm begint het echte werk. Smalle paadjes waar je af en toe een beetje moet klauteren. Daar worden we allemaal enthousiast van! We huppelen vrolijk naar de Sajathutte, waar we blijven slapen.

Waar slapen we morgen?

Natuurlijk is het erg spannend voor de de kinderen om in een hut te slapen. Ander eten, veel andere mensen die bovendien nog eens een andere taal spreken. Voor mij wordt het spannend omdat alle hutten in de directe omgeving vol blijken te zitten. Door een Oostenrijkse feestdag is het veel drukker en we kunnen morgen nergens terecht. Gelukkig is de Sajathut een moderne en comfortabele hut. Met alle plezier blijven we nog een extra nacht en vullen we de volgende dag met een korte klimtocht.

Maar, de volgende hut wordt de Bonn-Matreier Hütte. Dit ligt op ruim 6 uur lopen van de Sajathutte. 6 uur lopen voor een volwassene. Door de huttenwaard wordt het ons afgeraden om de tocht te ondernemen met kinderen. Veel te ver, we zullen zeker meer dan 8 uur onderweg zijn. Twijfel bij ons dus.. Moeten we dan maar weer teruglopen naar het dal, na 1 hut? Daarvoor zijn we niet gekomen!

Na het nodige overleg besluiten we het aan de oudste voor te leggen; of we moeten naar het dal terug, of we moeten een hele lange dag lopen. Ook nadat we diverse keren hebben herhaald dat we echt ver moeten lopen is de oudste overtuigd; hij is een echte berggeit en weet zeker dat hij het kan.

Dus we doen het

Ondertussen heb ik de kaart voor de 300ste keer nogmaals goed bestudeerd. Inderdaad, het is een lange dag, maar het hoogteverschil valt mee. En halverwege kunnen we lunchen bij de Eisseehütte. Dus besluiten we ervoor te gaan.

De volgende dag beloofd schitterend weer te worden. Het is nog redelijk vroeg als we alles ingepakt hebben en vertrekken. Het is nog fris buiten, maar de ochtendzon zorgt voor schitterende uitzichten. We genieten en ik weet dat niets ons in de weg staat om er een schitterende dag van te maken. De oudste huppelt als vanouds over het pad, druk pratend over duizend-en-een onderwerpen.

Totdat hij zich, na ongeveer een uur wandelen, verstapt. Koppeltje duikelend komt hij op zijn rug terecht. Uiteraard flink geschrokken en een mooie schram op zijn scheenbeen en knie zijn het resultaat. En nog veel belangrijker, de goede moed is verdwenen.

Het volgende uur loopt hij al mopperend achter mij. Hij heeft geen zin meer, is zo moe, heeft een veel te zware rugzak, etc. Met andere woorden; de motivatie is ver te zoeken.

Ik probeer zoveel mogelijk verschillende gesprekken met hem te hebben en hem zo af te leiden van het wandelen zelf. Het kost veel moeite, maar langzamerhand verdwijnt de donderbui uit zijn hoofd vandaan.

De figuurlijke zon (de letterlijke zon schijnt allang heerlijk!) komt pas echt terug als het pad wat moeilijker is door wat recente aardverschuivingen. Hierdoor is het pad even wat moeilijker en wordt hij extra uitgedaagd. De berggeit is weer wakker geworden. En, gelukkig is de Eisseehütte dichtbij, waar we weer aan de Kaiserschmarrn kunnen!

Pauze in de hut

Na een flinke pauze, met het nodige voedsel en drinken, is het tijd voor het tweede deel van de tocht. Van de Eisseehütte naar de Bonn-Matreier Hütte. Op de kaart is dit een redelijk vlakke wandeling, maar ik herinner mij nog dat er enkele steile klimmetjes in zitten. We zijn nu ruim 2 uur onderweg, dus nog niet op de helft. Maar het gaat ontzettend goed! We nemen regelmatig een pauze, laten de jongste stukjes zelf lopen, waarna hij in de rugzak lekker wegdommelt, terwijl de oudste verder loopt en druk kwakelt.

Pas na ruim 6 en een half uur lopen is het kaarsje bij de oudste aan het opraken. Niet vreemd, want ook mijn benen begin ik te voelen. Voor de laatste keer nemen we een muesli-reepje en we drinken het laatste beetje limonade dat we bij ons hebben. We kunnen de hut al zien liggen, maar moeten nog een paar keer steil klimmen en dalen.

Het laatste stukje is zwaar. Rustig aan klimmend en ondertussen uitgebreid zingen en praten helpt de oudste over zijn vermoeidheid heen. Na ruim achter en een half uur zijn we aangekomen bij de Bonn-Matreier Hütte en trots geniet de oudste van het grote glas Cola dat we hem beloofd hebben. En de rest van de avond? We spelen spelletjes en praten over van alles en nog wat, net alsof we slechts een uurtje hebben gelopen!

Dus met kinderen de bergen in?

Jazeker, doen! Wat we vooral hebben geleerd is dat kinderen een bijna onuitputtelijke energiebron hebben… zolang ze het leuk vinden en voldoende afleiding krijgen. Leuk houden doen wij door de vertellen over wat ze allemaal kunnen zien, maar ook uitgebreid in de gaan op de fantasievolle verhalen die vanzelf verschijnen. Zolang jij er zelf plezier in blijft hebben, hebben kinderen dat ook al snel.

Praktisch gezien moet je vooral goed kiezen wat je meeneemt. Onze muesli- en chocoladereepjes deden goed onderweg. We hebben het nooit koud gehad, maar hadden niets bij ons om schoon aan te trekken in de hut. Maar dat vinden wij geen probleem.

Tot slot was de jongste was nog niet zindelijk, dus loop je ook met luiers te sjouwen. In veel hutten wordt je verzocht om je eigen afval mee naar beneden te nemen. Maar om nu met volle luiers rond te sjouwen ging ons wat te ver. Gelukkig konden wij die altijd kwijt in de prullenbak op de vrouwentoilet.

Dus met wat aanpassingen, goede moed en een beetje geluk met het weer staat je niets in de weg om een mooie huttentocht te houden, ook met jonge kinderen. En regent het een dagje? Ook geen probleem, want wat is er nou leuker dan de hele dag spelletjes doen met je vader en moeder in een hut?


Lees hier alle inspirerende reisverhalen van onze reporters


klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

6 Reactie op “De ultieme tips voor een huttentocht met kinderen”

  • Els Willems
    18 februari 2024 at 13:50

    Hoi,
    Wij willen met onze 1 jaar oude baby op huttentocht gaan. Maar we vroegen ons iets af voor de reserveringen van slaapplaatsen. Ons zoontje slaapt nu nog geregeld bij ons in bed en een eigen bed is dus zeker niet nodig. Het zou toch niet gebruikt worden. Is het ok om voor 2 personen te reserveren en ons zoontje gewoon mee in bed te nemen? Of doen ze daar in de hutten moeilijk over?

  • Jolien
    23 mei 2023 at 21:21

    Beste
    We willen in de zomer met onze dochter van 1,5 jaar ook de bergen intrekken en gaan voor een huttentocht ivm gewicht.
    Waar we onszelf het meeste zorgen over maken zijn de nachten. Sliepen jullie in lagers, kamers,…? Hoe deden jullie dit met de jongste, die thuis nog in een babybed slaapt?
    Alvast bedankt

    • Bart Baars
      Bart Baars
      24 mei 2023 at 16:50

      Hi Jolien,

      Leuk! Mooi avontuur! Wij kozen ervoor om in het begin in kamers te slapen. Vooral omdat we niet de hele hut wakker wilde maken als de jongste aan het huilen was. Soms hebben hutten wel eens babybedden. Anders kan je met dekens proberen een soort ‘muurtje’ te maken op bed, zodat ze niet uit bed kan rollen. Of samen in een bed (als je dan zelf nog kan slapen :)). Als ze wat groter is is slapen op het lagen natuurlijk nog veel spannender!

      Hopelijk kan je hier iets mee. In ieder geval veel plezier toegewenst!

      Groet,
      Bart

  • Judith loman
    6 augustus 2019 at 08:38

    Hoi Bart. Ooit in 2007 maakte ik met mijn 2,5 jarige ook n huttentocht met een framedrager. Dat ding woog 2.2 kg als ik me niet vergis. Afgelopen maand maakte ik n huttentocht met de nu-jongste van 16kg : inmiddels is de wereld van dragers flink geëvolueerd en nam ik mn 400 grams ergonomische drager mee en een 10liter-fanny pack van TNF waar zelfs mn waterzak(! Ook een tip met reizen ket jonge kinderen want kleine slokjes tijdens t lopen drinkt goed!) op past. Bijkomend belangrijke eigenschap van een ergonomische drager is dat het beter draagt qua zwaartepunt voor mij(mn kind zit zonder speling op mn rug itt bij een framedrager), de gedragene niet zo afkoelt(want zit met lijf tegen jouw rug) en je dus veel beter voelt hoe het met je kind gaat.

    Mijn kind is 4,5 en ik kan hem op deze manier nog lang meenemen op wandelingen die te lang zijn om zelf te lopen. Ik ben zelf 60kg.

  • Miranda
    8 augustus 2018 at 11:22

    De overkant van het dal (Lasorling hohenweg) is veel beter te doen met kleinere kinderen, maar wel ook hutten met minder slaapplaatsen.
    Zelf neem ik voor de kinderen altijd een setje kleren mee wat lekker zacht is om in te slapen maar ook gebruikt kan worden als reservekleding. Werkt prima.

  • Marion
    14 september 2017 at 08:25

    Wat een onderneming om met zulke jonge kinderen een huttentocht te maken. Respect hoe jullie dit hebben gedaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer