Wandelverslag Corsica | Fabelachtig mooi Plateau de Coscione

Bovenaan mijn lijstje voor Corsicaanse wandeltochten prijkt de hoogvlakte in het zuiden, oftewel Plateau de Coscione. Ingeklemd tussen hoge bergruggen met 2000 meter toppen bevind zich een golvende groene vlakte. Al scrollend op Google kwamen de mooiste plaatjes voorbij dus hier moet ik zeker naartoe.

Pas op, slecht wegdek!

We rijden naar het bergdorpje Quenza vanwaar er een smal weggetje kronkelend omhoog loopt. Het is makkelijk te vinden en het eerste stuk is prima te doen met onze VW bus. We halen een beetje lachend onze schouders op als we het bord ‘gevaarlijk, slecht wegdek’ passeren. De weg gaat door dicht beboste hellingen omhoog, af en toe moeten uitwijken voor een overstekend varken. Inderdaad wordt het steeds slechter begaanbaar.

Hier en daar zijn hele stukken asfalt weggeslagen. Toch rijden we stug door, de bomen verdwijnen en nu stijgen we harder. Regelmatig kan het maar stapvoets, het laatste stuk is helemaal drama. We hebben het geluk dat we een hoge bus hebben, meerdere automobilisten geven de moed op en parkeren langs de weg om het laatste eind te voet af te leggen.

Wandelen door een sprookje.

De bus laten we achter op de parkeerplaats, vanaf hier beginnen meerdere routes die we kunnen wandelen. We kiezen er op goed geluk eentje uit die door de vlakte lijkt te lopen, we willen vooral zoveel mogelijk natuurschoon zien. Na 200 meter komen we de eerste paarden al tegen. Hun vochtige bruine vacht geeft een prachtig contrast met de frisgroene hellingen. Het plateau zit vol leven. Ik blijf maar stilstaan, foto’s maken en om mij heen gapen.

Wat is het prachtig en wat hangt er een serene rust! Een tiental koeien sjokken kalmpjes voorbij, net als een kudde schapen met dikke vachten. Deze schapen zijn van een boer en worden trouw bewaakt door een robuuste witte berghond. De wandelpaden die we volgen zijn heel smal maar makkelijk te lopen. Glooiend gaan ze door het landschap maar er is geen sprake van een enorme stijging of daling.

Poelen van kristalhelder water.

Het groene gras om ons heen is sponsachtig en wordt doorsneden door kleine beekjes en poelen met kristalhelder water. “Pozzines” noemen de Corsicanen de poeltjes. Een samenvoeging van “Pozzi”, wat put betekent, een Alpine. De waterkanten zijn begroeid met dik, sappig gras. Het is een walhalla voor dieren, genoeg voedsel en water voor ze. In de zomermaanden lopen hier ook de wilde varkens bij. Nu de winter nadert zijn die de berg al wat afgezakt richting de bomen waar ze zich straks rond eten aan de tamme kastanjes.

Pech!

Als het begint te regenen steekt er ook een gemene koude wind op. In de winter wil je hier echt niet zijn, het kan er enorm spoken. Gebogen tegen de wind in lopen we terug naar de parkeerplaats. Schuin over de weg staat een ander VW busje, gevaarlijk helt ze opzij. Lekke band! Als er ergens een plek is waar je geen lekke band wilt hebben is het hier. Bovenaan een bergrug, met slecht weer op komst en een weg voor je die vrijwel onbegaanbaar is voor hulpdiensten. Het stel heeft drie jonge kinderen bij zich.

Samen met twee andere wandelaars besluiten we om te blijven. Na uren komt er eindelijk een takelwagen, de kinderen en volwassen worden verdeelt over onze bus en die van de andere mensen. Samen helpen we het gezin de bergrug af, terug naar de camping. Halverwege breekt ook nog eens de handrem van het andere bus wat te hulp geschoten was. Nu lachen we niet meer als we voorbij het bordje ‘gevaarlijk, slecht wegdek’ rijden.

Lees hier mijn verslag van een andere geweldige wandeling op Corsica

---