Moniek reist samen met haar vriend in een camper door Europa. In Griekenland belandt ze in een camper-community; twee maanden lang woont ze samen op een camperplaats met nog dertig andere camperbusjes. Waarom staan hier zo veel camperbussen? En hoe is het om te wonen in een camper-community? Al twee uur lang volgen we een slingerweg langs de Griekse kust.

De uitzichten over het heldere blauwe water en de bergen zijn spectaculair. We draaien van de kust af en rijden onze bestemming in. Een knaloranje bergketen torent boven ons uit en ik kan niets anders zeggen dan: ‘Waaw’. We zijn gearriveerd in Leonidio.

Leonidio (Griekenland, Peloponnesos)

Leonidio, een plek vol verassingen

‘Dus… waar gaan we slapen vannacht?’ vraag ik aan Bas. We zetten de camper langs de weg en openen een camperapp op onze telefoons. Samen scrollen we langs de aangegeven parkeerplekken en hun recensies. We blijven hangen op een 1-ster recensie van een plek aan het strand. ‘Wel veertig van die zelfgebouwde busjes en iedereen doet yoga op het strand. Verschrikkelijk!’ leest Bas voor. Ik moet lachten. ‘Dat klinkt als de juiste plek voor ons.’

We starten de motor van ons zelfgebouwde camperbusje weer en rijden richting deze ‘verschrikkelijke’ plek. Om hier te komen moeten we dwars door Leonidio rijden; een klein maar levendig dorp met angstaanjagend kleine straatjes. Vervolgens gaat onze route dwars door een opgedroogde rivier. Na al deze obstakels te hebben overwonnen, bereiken we de camperplek.

Door de opgedroogde rivier rijden in Leonidio

Zeker dertig camperbussen staan langs het strand geparkeerd. Schuifdeuren staan open en live gitaarmuziek galmt over het strand. Een gast in ‘cocktailbus’ trommelt allerlei deuntjes op een djembé. Groepjes mensen in felgekleurde, loszittende kleding staan te kletsen. Een hippie-sfeer is duidelijk aanwezig.

We parkeren onze camper op een van de enige overgebleven plekken. Ik stap uit en begin aan het ritueel om de bus om te toveren tot leefruimte: hefdak open, stoel draaien, spullen op de juiste plek leggen, enzovoort.

De camperplek, op deze parking staan gemiddeld ongeveer 30 camperbusjes

Als ik onze vuilniszak in een van de containers een aantal meter verderop gooi, komt een jongen met stevige passen op me aflopen. ‘Pas op voor de kitten!’ roept hij in het Engels. Ik kijk hem niet-begrijpend aan terwijl hij dichterbij komt. ‘De kitten,’ benadrukt hij en hij loopt langs me door, om vervolgens in de afvalcontainer te kijken. ‘Sparta komt altijd vast te zitten. Hij kan wel ín de container springen, maar nog niet eruit.’ Hij steekt zijn hand in de container en haalt er een kleine wit-zwarte kitten uit.

Door mijn verbijsterde gezicht ziet de jongen meteen dat ik hier nieuw ben en hij geeft me een rondleiding op de camperplek. Net zoals de meeste camperaars is hij hier al een maand; hier overwinteren mensen die in busjes wonen. Iedereen kent elkaar, maar nieuwe mensen zijn meer dan welkom. Ik realiseer me dat ik terecht ben gekomen in een camper-community.

Het beste klimgebied van Europa?

De reden dat hier zoveel mensen overwinteren zijn de steile, roodkleurige rotswanden langs het dorp. Die zijn uitermate geschikt als klimwanden. De mensen op de camperplek zijn zowel beginnende klimmers als echte professionals, die aan hun vingertoppen ondersteboven aan een grot kunnen blijven hangen. Daarnaast heb je de highliners.

‘Ja, highlinen!’ lacht Loewan, een atletisch uitziende jongen. ‘We spannen een soort koord van de ene rotswand naar de andere, op 400 meter hoogte. En dan lopen we daarover naar de andere kant. Als je wil kun je mee vandaag, dan kun je het proberen.’ Zijn toon is heel relaxed, alsof hij me uitnodigt om mee te gaan op een wandelingetje.

Helaas zit mijn agenda al vol, want ik ben ook meegevraagd om te gaan klimmen. Met verschillende klimmersbusjes rijden we over een lange slingerweg de berg op. De weg is met zijn steile afgronden zowel spectaculair als angstaanjagend. In een van de haarspeldbochten parkeren we de busjes. Ik betwijfel de veiligheid van deze parkeerplek, maar de klimmers verzekeren me dat je hier prima je bus kan parkeren.

Het kleine pad naar het klimgebied is niet al te best; het loopt stijl omhoog en de ondergrond bestaat uit losse stenen die onder je voeten wegrollen. Mijn backpack met alle klimspullen is zwaar en al snel ben ik helemaal bezweet. Na een half uur zwoegen en verdwalen bereiken we uiteindelijk Twin Caves: twee oranje gekleurde grotten.

Twin Caves is een plek met klimroutes voor zowel beginners als vergevorderde klimmers. Vanaf het eerste moment dat ik de rots vastpak ben ik enthousiast. De rots heeft veel grip, de behaking van de routes is erg goed en de uitzichten zijn adembenemend. Ik begrijp nu waarom al deze mensen hier overwinteren: in Leonidio zijn duizenden prachtige klimroutes te vinden. Zelfs als je de hele winter hier spendeert, heb je nog lang niet alles geklommen. Het is een paradijs voor klimmers.

In de maanden die daarop volgen word ik steeds meer verliefd op Leonidio. Op de spectaculaire klimroutes, op de uitdagende hikes naar de klimgebieden toe, op de prachtige omgeving, op de heldere blauwe zee, maar vooral … op de community.

Hoe gaat dat nou, leven in een community?

Na een aantal weken in Leonidio hebben we een ritme gevonden. Wakker worden door de opkomende zon die ons hefdak oranje kleurt. Ons bed inklappen om ruimte te maken voor de keuken. De schuifdeur open gooien en tijdens het ontbijt iedereen begroeten. De kitten uit de afvalbak halen. Yoga doen op het strand en douchen in de zee. Ondertussen een groep mensen vinden om mee te klimmen. De hele dag spenderen bij een klimgebied. Helemaal gesloopt terugkomen op de camperplaats. Een moment voor jezelf nemen. Biertjes delen met elkaar. Met veel te veel mensen in een busje kruipen om samen te dineren. Om 10 uur naar bed.

Ik leer de mensen in de community steeds beter kennen. Sommigen blijven lang in de community, anderen maar kort. Sommige mensen ken ik alleen van gezicht, met andere mensen maak ik dagelijks een praatje en met weer andere vorm ik een band die zelfs sterker is dan vriendschap.

In de ochtend stappen we allemaal in onze pyjama de camper uit, met onze haren in de war en een gezicht zonder make-up. We zorgen er allemaal samen voor dat de toiletten schoon blijven en dat de kittens en ‘onze’ straathonden gevoed worden. Er wordt informatie gedeeld over klimgebieden, de nieuwste highlines en de beste plekken om pita souvlaki’s te eten. We leven allemaal in ongeveer hetzelfde ritme, worden allemaal als buren wakker en zijn allemaal verantwoordelijk voor de camperplaats. Dit alles schept een band die al snel dieper gaat dan vriendschap; er ontstaat een ‘vanfamily’.

Mijn vanfamily bestaat uit een Nederlands meisje en een Zweeds koppeltje. Onze ritmes zijn gelijk en we klikken met elkaar. We gaan steeds vaker samen koken en samen activiteiten ondernemen. Onze busjes staan altijd naast elkaar. Vrienden, dat zijn we als snel. Maar na twee maanden hebben we zo veel herinneringen met elkaar gecreëerd en leven we zo hecht samen, dat de band meer voelt als een zelfgekozen familie.

Heb je wel nog privacy?

‘Maar… heb je dan nog wel privacy, als je zo dicht op elkaar leeft?’ zul je misschien denken. Natuurlijk ziet de community dingen van jou die je ‘normale’ vrienden of collega’s niet snel van je zullen zien. Zo staat iedereen in het openbaar te douchen en de afwas te doen. Daarnaast zie je precies wie met wie is aan het flirten en welke mensen in de avond samen in een busje verdwijnen.

Je bent natuurlijk niet verplicht om in de community te staan, je bent vrij om te gaan waar je wil. Wil je een dag alleen zijn, dan zet je de camper gewoon een strandje verder. En wil je wel in de community staan, maar even niet gestoord worden? Sluit je schuifdeur. Gesloten deur is codetaal voor ‘laat me met rust’.

Ik denk dat juist door de verminderde privacy een hele ontspannen sfeer ontstaat. Het maakt namelijk niemand uit hoe je erbij loopt, hoe laat je opstaat of met wie je in de avond in een busje kruipt. Op deze plek ben je vrij om te zijn wie je wil. Juist die vrijheid en openheid zorgt ervoor dat je makkelijker een band met elkaar vormt.

De ‘vanfamily’ op een rij

Mijn thuis

Leonidio is mijn thuis geworden. Na twee maanden ken ik alle straatjes, alle leuke eettentjes, de meest gave hikes en klimgebieden. Maar het thuisgevoel komt vooral door de community. Ik heb ervaren hoe het is om te wonen in Griekenland. De dagelijkse gesprekjes, de hippie-sfeer, de gezamenlijke kooksessies, de avonden in een volgepropt busje… Na twee maanden verlaten we Leonidio. Ik heb tranen in mijn ogen als ik afscheid neem van mijn vanfamily. Een ding weet ik zeker: ooit zal ik teruggaan naar Leonidio en ooit, ergens in de toekomst, zal ik mijn vanfamily weer zien.

Leonidio (Griekenland, Peloponnesos)

Praktische informatie

Leonidio is een dorp aan de oostkant van de Griekse Peleponesos. Rondom dit dorp zijn meer dan 2500 sportklimroutes te vinden. Er zijn routes van alle graderingen, heel makkelijk (4) tot heel moeilijk (9a). In Leondio zijn twee klimwinkels, waar je een ‘guidebook’ kan kopen. Hierin worden bijna routes beschreven. Daarnaast is er een klimcafé (Panjika), waar klimmers elkaar ontmoeten en waar je overdag achter je laptop kan werken.

Meer info over de klimsport in Leonidio vind je op de website: www.panjika.org

Op maandag is een groentemarkt waar je spotgoedkoop lokale groente en fruit kan kopen. Verder heeft de dorp bakkers, slagers, groenteboeren en supermarktjes. Vergeet niet als lunch een pita souvlaki te gaan eten bij een van de restaurants. Een pita kost ongeveer 3 euro.

Verblijven kan in een van de vele appartementjes die te huur staan, op de camping of in de community. De plek waar de community zich bevindt wisselt wel eens, afhankelijk van de hoeveelheid busjes en wat de politie tolereert. Overnachten in je camper is toegestaan, zolang je geen stoeltjes buiten zet en geen overlast veroorzaakt. Zorg dat je geen overlast veroorzaakt en houd rekening met de locals. De community staat meestal op een groot parkeerterrein aan de kust.

LEES OOK:

Little America

Reizen naar USA en Canada


 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

 

BBI Travel

Onvergetelijke reizen maak je met BBI Travel

De meest bijzondere bestemmingen beleef je met BBI Travel. Maak kennis met de ongerepte binnenlanden en kusten van Zweden, Noorwegen en Finland, ervaar de wildernis van Canada en IJsland, of maak een onvergetelijke meerdaagse hike in Ierland. Bij BBI Travel is jouw reis goed geregeld. Lees meer

Innsbruck

Ontdek de regio Innsbruck

De regio Innsbruck biedt maar liefst vijf verschillende bergmassieven. Van vlakkere, ontspannen trajecten op het Mieminger Plateau tot en met hoogalpiene paden en ongenaakbare rotsen in het Sellraintal is alles vertegenwoordigd. De wandelgebieden zijn weliswaar verschillend, de alpiene ervaringen zorgen echter altijd voor grote indrukken. Lees meer

Sony camera's

Leg elk moment vast

Of je nu op wintersport gaat, door de bergen gaat wandelen of gaat genieten van een luxe vakantie aan zee, Sony biedt voor elke reis foto- en videografie producten om jouw unieke ervaringen vast te leggen en de content naar een hoger niveau te tillen. Zo is de nieuwe Sony A7C II samen met de FE 16-25mm F2.8 G en FE 24-50mm F2.8 G lens bijvoorbeeld een perfecte lichte en compacte kit als je maar weinig bagage mee kan nemen. Ontdek meer