Reisschrijvers in de spotlights: Manja Herrebrugh
Door Edwin Hagenouw
Reisschrijvers Media publiceert een aantal sterk groeiende online reismagazines, waarvan Snowrepublic (sinds 2008) en Mountainreporters (sinds 2017) de belangrijkste zijn. De verhalen en artikelen worden geschreven door een gepassioneerd team reisschrijvers, meestal gebaseerd op onze ervaringen tijdens de ruim honderd bestemmingen die we jaarlijks bezoeken. Het team bestaat uit een mix van schrijvers, fotografen en reizigers van alle leeftijden. De gemiddelde leeftijd van zowel onze reporters als onze lezers ligt rond de 40 jaar. Circa 60% van de reporters is vrouw.
In een serie interviews stel ik onze reporters aan jullie voor. Aan de hand van verdiepende vragen en foto’s leren we hierdoor de mens achter de reisschrijver / fotograaf kennen. Vandaag geef ik het woord aan Manja Herrebrugh.
Vertel in het kort iets over jezelf en de passies in je leven
Ik ben Manja Herrebrugh en ik ben fotograaf en journalist met een passie voor buitenavonturen. Mijn missie is meer mensen de deur uit krijgen door op allerlei platforms inspirerende buitenverhalen achter te laten in woord en beeld.
Nu doe ik dit voor mijn werk, maar eigenlijk oefen ik al stiekem vanaf mijn tiende verjaardag – toen kreeg ik mijn eerste 35mm point-and-shoot camera van mijn oma. Ik heb nog mappen vol verhalen, analoge foto’s en uitgeknipte toeristenfolders liggen – allemaal vakantieverslagen.
Maar dagenlang achter de computer.. dat wilde ik niet meer
Het kwartje viel alleen wat laat. Voordat ik bedacht dat dit iets is waar ik mee verder wilde, studeerde ik een jaar geneeskunde, switchte naar mediawetenschappen en journalistiek en werd ik projectcoördinator. Maar dagenlang achter de computer.. dat wilde ik niet meer. Dus naast mijn werk begon ik met een fotocursus. En nog een. En toen een vierjarige vakopleiding. En nu ben ik ‘fotograaf-met-een-schrijftalent’. Dat laatste hoop ik dan maar.
Dat ene jaar geneeskunde was trouwens niet helemaal voor niks. Ik werk drie dagen per week als medisch fotograaf in een ziekenhuis in Amsterdam. Ik ben een mensen-mens en vind het heel fijn om met collega’s te werken.
Tot slot hou ik van vroege ochtenden, trailrunnen, herfstkleuren, wandelen, goede koffie, gitaar spelen en lekker eten met vrienden.
Hoe lang schrijf je al voor Mountainreporters en welke reizen heb je gemaakt als reporter voor ons?
Ik schrijf nu een klein jaar voor Mountainreporters en maakte een te gekke reis naar Umbrië, Italië. Verder maakte ik verhalen over mijn eigen reizen naar Japan, Luxemburg, Duitsland en Oostenrijk.
Wat is het meest bijzondere wat je op je reizen hebt meegemaakt?
In Japan misten we na een wandeling de bus. De volgende zou pas over een uur komen. Er was een klein hutje en na wat google translate gegoochel lazen we dat je daar thee kon drinken. Wij gingen naar binnen en kozen per ongeluk (alles was in het Japans) een uitgebreide theeceremonie uit in plaats van ‘gewoon’ een kopje thee. Toen we daar met handen en voeten uitleg over kregen en langzaam de thee op dronken, kwam er een gezelschap binnen dat ook gewandeld had. Allemaal Japanners.
En ineens begon een van hen te zingen, een Japanse die in Nepal was geweest en verliefd was geworden op dat land. Ze plugde de muziek in en gaf een kleine voorstelling met Nepalese volksliedjes. Fantastisch. Meestal zijn de Japanners niet zo extravert. Er werden snoepjes rondgedeeld. Er werd gelachen. We hadden pas drie uur later de bus naar onze camping. Een bijzondere ervaring!
Welke tegenslagen heb je gehad en hoe ben je daarmee omgegaan?
Soms merk ik dat het met veel mensen om me heen niet zo goed gaat, of dat er onverwachts mensen weggevallen. Daardoor zette ik in eerste instantie mijn eigen bedrijf op een lager pitje. Maar ik leer ervan. Je leeft NU – maak er wat van. Je weet nooit wanneer het over is, of je er niet meer van kan genieten. Niet te lang uitstellen dus, je dromen.
Wat zijn de mooiste foto’s die je hebt gemaakt tijdens je reizen?
Door dit interview heen zien je een aantal van mijn mooiste of de foto’s die een bijzonder moment in mijn leven in beeld brengen. De foto’s hieronder maakte ik in Noorwegen. Als ik ze bekijk reis ik in gedachten terug naar dit geweldige ongerepte land.
Wat zijn de top 3 bestemmingen op de je bucketlist?
Patagonië, Alaska en Mongolië, Slovenie (Tsja, en waarom ik daar nog niet geweest ben is vanwege de paradox: de planeet heel houden maar ook de planeet willen zien). Ik denk dat ik de Trans Siberie Expres daarom graag een keer zou doen.
Welke handige reistips / outdoortips heb je?
Neem niet teveel mee, maar werk met laagjes. Scheelt een hoop gedoe en keuzestress. Ik neem wel altijd één nette blouse of jurkje mee. Voor het geval ik toch in een restaurant beland.
Wat neem je altijd mee tijdens je reizen?
Ik neem op reis (zeker als ik back to basic met de rugzak door de bergen trek) altijd een paar buffs mee. Met een donsjas erin is het een kussen, je kan hem dragen als sjaal, hoofdband, hoedje.. lekker warm als het koud is maar ook goed tegen de zon op je hoofd / nek als die te fel schijnt.. en het neemt vrijwel geen ruimte in en weegt niks.. Ik kan niet meer zonder! Enne, iets minder efficiënt wat betreft gewicht maar onmisbaar tijdens mijn reizen: mijn camera + prime lenzen.
Wat is je volgende bestemming, wat ga je daar doen en met wie?
Op het moment bouw ik een huis, dus het budget is wat verkleind. Maar waarschijnlijk ga ik met mijn vriend een meerdaagse trektocht in de bergen maken. We denken aan Slovenië, Kroatië of Portugal. Even helemaal eruit en leven uit een rugzak.. dat heb ik soms nodig.
Waar kunnen we je vinden online (website/social media)?
- instagram: https://www.instagram.com/by_manja/
- linkedin: https://www.linkedin.com/in/bymanja/
- facebook: https://www.facebook.com/bymanja/
- website: www.outdoorbymanja.nl
Lekker digitaal sociaal hè? Ehm, behalve als ik in de bergen banjer, dan ben ik offline en krijg je geen bericht terug 😉
Andere reisschrijvers in de spotlights
Lees hier ook de interviews met onze reporters Saskia, Maaike, Ilse, Karin, Matthijs, Hans, Marloes, Tammy en Bastiaan.
