REISVERSLAG ZWITSERLAND | Een toerskitocht naar de Unders Tatelishore

REISVERSLAG ZWITSERLAND | Een toerskitocht naar de Unders Tatelishore
Door Dion van der Meij
Om 03:15 word ik wakker achterin mijn bus. Ik ben klaar wakker en mentaal voorbereid voor deze tocht. Deze tocht heb ik al eerder ondernomen, maar halverwege destijds afgebroken omdat er teveel lawinegevaar was. Maar goed poging 2. Ik kom uit mijn slaapzak en kleed me warm aan. Maar niet te warm. Precies genoeg lagen voor de start. Want na vijf minuten ben je toch weer warm. Ik doe de achterdeur open en de koude slaat op mij neer. Klaar wakker ben ik.
Achter mij stroomt een riviertje dat voor een passend omgevingsgeluid zorgt. Ik bind mijn ski’s aan mijn rugzak en klik mijn skischoenen in de ski’s en eet nog wat om energie binnen te krijgen. De warme kruidenthee van de avond ervoor zorgt dat de binnentemperatuur goed op gang komt.
In het duister door de sneeuw
Ik wandel het pad op omhoog. Eerst over de sneeuw maar al snel over plekken waar de sneeuw weg is. Daarom doe ik mijn ski’s nog niet aan omdat ik vermoed dat ik nog meer van deze plekken ga krijgen. Dit had ik al verwacht tijdens mijn routeplanning. En anders moet je ze steeds aan en uit doen. Het pad omhoog naar Sunnbüel heb ik al vaker gelopen maar in de winter met sneeuw en duister ziet het er toch altijd anders uit.
Soms volg ik het pad en soms volg ik tourski sporen. In de verte zie ik het eerste daglicht in Berner Oberland. De eerste lichtbundels over topjes waar ik op heb gestaan. Na 1,5 uur door de sneeuw geploeterd te hebben kom ik aan bij de Sunnbüel lift en loop door naar Spittelmatte.
Depot
Hier zoek ik een markante boom op waar ik mijn schoenen in hang als depot om ze later weer op te halen. De ski’s haal ik van mijn rugzak en deze doe ik aan. Ik zet mijn ski’s in tourski stand en ga verder over Spittelmatte. In de verte zie ik ook al de eerste Tourskiërs bezig. Ik passeer ook nog enkele tentjes.

Zonnestralen over de Altels
Ik vervolg mijn weg naar het Sagiwald. In de verte duikt de imposante Zackengrat op. Ook zie ik de eerste zonnestralen over de Altels schijnen. Ik vervolg mijn weg door het Sagiwald en er zijn vele sporen. Het is Lawinestufe 2 en de condities zijn goed. Onderweg schiet ik zo nu en dan foto’s met mijn nieuwe Pentax K70 camera van de prachtige omgeving.
Helemaal alleen trek ik mijn eigen spoor door het witte landschap. Hoe verder ik kom des te opener het terrein wordt en de naald bomen langzaam verdwijnen. Vanuit hier heb ik ook een prachtig uitzicht op de piramidevormige Vordere Lohner. Op de route naar de Altels zie ik tourskiërs omhoog gaan en alweer afdalen.
Met veel enthousiasme en plezier trekken ze prachtige bochtjes door de sneeuw, neem ik van een afstand waar. Nu nader ik het punt waar ik vorige keer ben omgedraaid. Ik ga vastberaden door.
Dansende wolken
Er ligt ook een goed spoor en dat geeft mij vertrouwen. Maar de aanwezigheid van een spoor wil nog niks zeggen natuurlijk. De condities zijn gewoon beter dan vorige keer. Dat neemt niet weg dat je moet blijven opletten natuurlijk. De dansende wolken met een ietwat donkere kleur hebben meer mijn aandacht dan de lawinesituatie.
Zicht is ook veiligheid. Ik volg het spoor verder en zie het top kruis al van een afstand liggen. Ik doorschrijd een kleine kegel lawine en kijk hier aandachtig naar. Ik ga verder en het terrein word iets steiler. Eigenwijs trek ik mijn eigen spoor verder naast het bestaande spoor. Nu moet ik gaan spitzekehre terwijl wanneer ik het spoor had gevolgd dat niet hoefde. Ook maar weer geoefend zeg ik tegen mij zelf.
Op de top
Het pad vervolgend kom ik op het pad terecht wat ook in de zomer het wandelpad is en nu is het niet ver meer. Ik snijd een stukje links af en nu sta ik oog in oog met het top kruis. Aandachtig aanschouw ik de wolken en zie dat deze zich om mij heen beginnen te verzamelen. Ook valt er enige neerslag. Ik voel de bevroren druppels in mijn gezicht. Top aantikken en weer afdalen denk ik.
Maar op de top aangekomen juich ik hard op. Die is binnen zeg ik. Ik neem wat foto’s van de omgeving en probeer wat exotische standen van mijn camera uit. Ik kijk tegen de Obers Tatelishore op, de grotere broer van degene waar ik nu op sta, en droom ervan om deze in de zomer te beklimmen met een overschrijding via de noordgraat naar de Altels. Ik eet nog wat en besluit om mij weer gereed te maken voor de afdaling.
De afdaling
De bewolking neemt toe dus snel afdalen zeg ik. Voorzichtig ga ik omlaag want mijn afdaaltechniek is nog niet heel goed. Maar ik kom er. Ik passeer twee Zwitsers en deze begroet ik. Nu ligt de weg open door een prachtig wit landschap en kan ik heerlijk uit skiën. Aangekomen in het Sagiwald daal ik af over Spittelmatte. En ga opzoek naar de boom waar mijn schoenen in hangen.
Ik zie heel veel bomen maar kan uiteindelijk toch de boom onderscheiden waar mijn schoenen in hangen. Hier haal ik mijn schoenen weer op en herpak mijn rugzak. De ski’s doe ik even af en loop omhoog naar Sunnbüel om vanaf hier weer omlaag te skiën. Ik ondervind soms moeite door de wat dikkere sneeuw. Maar ook hier vind ik mijn weg. Het laatste gedeelte loop ik uit omdat er geen of weinig sneeuw meer ligt. Trots en voldaan kom ik bij mijn auto aan.
In de bergen ben ik in mijn kracht. Mijn passie is om dit verder uit te bouwen naar alle uithoeken van de wereld. Nu ben ik zowel in de winter als in de zomer actief tijdens bergtochten. Ik neem je graag mee tijdens mijn verhaal.