WIN-ACTIE >> Mount Everest, onderweg naar de hemel

Mount Everest, onderweg naar de hemel
Door Wilco Dekker | 11 mei 2020
Precies een jaar geleden kwam ik net terug van de tweede acclimatiesatieronde op de Mount Everest. We hadden een nacht, onder barre omstandigheden, op zevenduizend meter doorgebracht. Eenmaal terug in het Base Camp zouden we vervolgens tien dagen moeten wachten om uiteindelijk op 17 mei pas het groene licht te krijgen om de zesdaagse summit push te ondernemen.
twee dagen, Net genoeg om via de zone des doods de top te bereiken en weer veilig terug te keren
Het weer was ons eindelijk goed gezind. De voorspelling gaf precies twee dagen goed weer aan. Net genoeg om via de zone des doods de top te bereiken en weer veilig terug te keren.

De beklimming van de Mount Everest kan je goed voorbereiden maar het vergt een lange aanloopperiode. Het is echter nooit vrij van verrassingen en een tocht naar de top is een flirt met de dood. Een verkeerde beslissing en het is over. Het is een reis waarin je erachter komt wie je echt bent en waar je voor staat. Ga je terug of ga je door? Welk risico neem je, waar ligt jouw grens?
Meer dan alleen een beklimming
Ik heb mijn verhaal en ervaringen in een boek samengevat op een manier die ik zelf nog niet eerder in een boek over de Mount Everest had gelezen. Het hedendaagse klimmen is anders dan 20 jaar geleden en ik heb met verbazing de bewegingen van andere klimmers gade geslagen. Het boek leest in één adem uit en is een absolute aanrader, het inspireert en ontroert. Het boek is nu overal te koop in de (lokale) boekhandels of online.
Veel leesplezier!
Wilco Dekker
Wil je het boek direct bestellen? Doe dat hier.
Maak kans op een exemplaar – WIN het boek!
Mountainreporters heeft beslag kunnen leggen op een exemplaar die we mogen weggeven d.m.v. loting. Wil je daar kans op maken? Zo doe je mee:
De actie loopt tot 1 juni 2020. Met de winnaar wordt contact opgenomen. Het boek zal worden opgestuurd.
LEESTIP
Wat is er voor nodig om de Mount Everest te beklimmen? In zijn pas verschenen boek deelt Wilco Dekker zijn ervaring in buitengewoon begrijpelijke taal. Hij laat zien waar een gezonde passie toe kan leiden. De aanloop en voorbereidingen laten zien wat er voor nodig is om je klaar te stomen voor dit avontuur. De route via de noordzijde wordt in detail weergegeven met alle ontberingen. De kou en eenzaamheid. Het afzien en de pijn. De emoties, de keuzes, de euforische momenten en de tegenslagen. De onbegrijpelijke luxe in sommige kampen en het soms bedenkelijke klimniveau van de medeklimmers op de berg. Het was drukker dan ooit en de file naar de top aan de zuidkant heeft vele vraagtekens gezet, wereldwijd. Dat beeld heeft de schaduwkant van de Mount Everest zichtbaar gemaakt en is iets dat tot nadenken stemt.
Hieronder een passage uit het boek ‘Mount Everest, onderweg naar de hemel’ van Wilco Dekker. De nacht van de toppoging rond 02:00 ’s nachts net voor de 2nd step op de noordoostgraat van de Mount Everest:
Passage uit ‘Mount Everest, onderweg naar de hemel’
Mijn ogen zijn ondertussen aan het donker gewend en kunnen nu meer onderscheid maken tussen de verschillende kleuren zwart. Ik loop gedachteloos verder. Ruim een uur rechtdoor over glad schalie gesteente waar af en toe nog een dunne laag sneeuw op ligt. Met stijgijzers is het verraderlijk glad en ik hou m’n volledige concentratie bij elke stap. Het stijgingspercentage is hier gering. Ik loop over richels waarbij ik niet teveel moet nadenken wat de consequenties zijn als het fout gaat.
Ik zie de diepte nu ook beter en steun soms met maar één kant van mijn stijgijzerpunten op een richel. De andere zes punten hangen zwevend boven de diepte. Het vaste touw geeft vertrouwen dat bij een misstap of afbrokkelend gesteente het niet meteen afgelopen is. En het is dat vertrouwen waarom het waarschijnlijk niet mis gaat.
Ik loop over richels waarbij ik niet teveel moet nadenken wat de consequenties zijn als het fout gaat
Ik loop al een tijdje achter een klimmer die door de begeleidende sherpa steeds wordt aangemaand door te lopen. Ik probeer tevergeefs een inhaalmanoeuvre te maken. Het is te smal om elkaar te passeren en ondanks dat ze me gezien hebben, en weten dat ik sneller ben, laten ze mij en Dawa niet voorbij gaan. Dawa zegt er wat van maar krijgt geen gehoor. Ik zie de second step ineens voor me. Een grote bulk rots die ons een halt toeroept. Er wachten een paar mensen onderaan de imposante rotswand. Ruim veertig meter rots moeten we trotseren. Recht omhoog. Ik heb genoeg over deze passage gelezen.
In 1960 werd deze passage als eerste beklommen, maar pas in 1975 werd hier een aluminium ladder opgehangen door een Chinees team. In 2007 is deze ladder om veiligheidsredenen vervangen. Er hangt één grote ladder in het bovenste stuk en twee kleintjes in het beginstuk. De mensen die stonden te wachten zijn inmiddels in het donker verdwenen. Ik heb de langzame klimmer nog steeds voor me en heb gezien dat het om een kleine Indiaas getinte dame gaat.
De begeleider is ook Indiaas en oogt als een goede klimmer die veeleisend de vrouw toespreekt. We krijgen wederom de kans niet om ze te passeren. Het komende half uur lijkt dat ook niet te lukken, want de Indiase dame durft de ladder niet op. Haar begeleider schreeuwt haar toe te bewegen. Schoorvoetend zet ze haar voet op een volgende trede en klemt met twee handen de zijkanten van de ladder vast. Ze is doodsbang.
Schoorvoetend zet ze haar voet op een volgende trede en klemt met twee handen de zijkanten van de ladder vast. Ze is doodsbang
Ik krijg alle tijd om op adem te komen en snap het probleem van de vrouw niet. Het is alleen oppassen dat je stijgijzers niet in de knoop raken met de touwen die er tussen en langs de ladder hangen van voorgaande jaren. De vrouw doet er een half uur over om boven te komen. Ik schat dat de geoefende klimmer het in tien minuten kan. Het laatste stuk van de second step vormt nog een aardige uitdaging. De ladder stopt ruim een meter onder de top van de rots. Een wirwar van touwen loopt wel door tot over de rotspunt. Het zijn touwen van voorgaande jaren die hier nog steeds hangen. Ze lijken de enige mogelijkheid om het laatste stuk te overbruggen. Ik schuif m’n jumar verder over het vaste touw van dit jaar.
Met mijn handen pak ik een bundel touwen van de voorgaande jaren. Ik trek er aan om te controleren of alles goed vast zit en vertrouw op mijn inschatting dat het sterk genoeg moet zijn. Ik plaats mijn voet van de ladder op de rots. Onder me zie ik de felle hoofdlamp van de persoon die me opvolgt. Het is geen moeilijke passage, maar op deze hoogte is niets meer makkelijk.
Inspirerende hoogtepunten
‘Mount Everest, onderweg naar de hemel’ is een onvervalste ‘Mountain Thriller’ op avontuurlijke hoogte. Maar ook een boek waarin duidelijk wordt dat alles met bewustwording start, het volgen van je passie, een stap uit de dagelijkse comfortzone, willen vallen en kunnen opstaan totdat de overtuiging ontstaat dat je het kan. Nieuwsgierigheid als basis om onderweg te zijn en nieuwe inzichten op te doen met inspirerende hoogtepunten.
Het boek is sinds begin april te koop bij alle (lokale) boekhandels in Nederland en de grote online webshops.
Prijs € 21,95 | 256 blz | pocket formaat 21×14 | Verschenen op 6 april 2020
Nu zonder verzendkosten direct verkrijgbaar bij uitgeverij Edicola
Kijk voor meer achtergrond informatie over de beklimming ook op www.grenzenaandetop.nl
Wilco Dekker is een gepassioneerd bergbeklimmer en een avontuurlijke reiziger met nieuwsgierige inslag. Hij is tevens een technologie filosoof, een spiritueel ontdekker en bovenal onderzoeker en inspirator. Onderzoeker naar wat er buiten je comfort zone gebeurt en inspirator om die bevindingen te delen met hen die daarin geïnteresseerd zijn.
Ik verheug me dit boek te kunnen gaan lezen!
leuk! ik heb meegedaan
Wooh wat een fantastisch boek